تأثیر مصرف متیل سولفونیل متان بر گلوتاتیون پلاسما و پروتئین کربونیل شده متعاقب یک جلسه فعالیت هوازی شدید

هدف از این مطالعه بررسی تأثیر مصرف متیل سولفونیل متان (msm) بر گلوتاتیون پلاسما و پروتئین کربونیل شده متعاقب یک جلسه فعالیت هوازی شدید بود. بدین منظور شانزده مرد سالم و غیر فعال با میانگین سن 0/3 ± 20/5 سال، وزن 3/1 ± 72/36 کیلوگرم و قد 1/2 ± 173/6 سانتی متر، به طور تصادفی به دو گروه مکمل و پلاسبو تقسیم شدند. نمونه های خونی 2 ساعت و بلافاصله قبل و بلافاصله، 2 و 24 ساعت پس از فعالیت جمع آوری شد. پس از اولین خونگیری، گروه مکمل و پلاسبو به ترتیب 100 میلی گرم متیل سولفونیل متان به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن و پلاسبو دریافت کردند. بعد از 2 ساعت، آزمودنی ها به مدت 45 دقیقه و با سرعت معادل 80 درصد vo2max ، بر روی تریدمیل دویدند و سپس با افزایش سرعت به واماندگی رسیدند. گلوتاتیون (gsh) به روش hplc و پروتئین کربونیل شده (pc)، ظرفیت آنتی اکسیدانی توتال (tac) و کراتین کیناز (ck) به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری گردید. نتایج تجزیه و تحلیل آماری داده ها که با آزمون آنوای دو طرفه با اندازه گیری مکرر با تصحیح بونفرونی انجام گرفت، هیچ تفاوت معنی داری بین دو گروه در اندازه گیری gsh و ck نشان نداد. اما در مورد pc در زمان های 2 و 24 ساعت بعد و در مورد tac در زمان 24 ساعت پس از فعالیت در بین دو گروه تفاوت معنی دار دیده شد (0/05 >p). به نظر می رسد تجویزحاد و یک وهله ای متیل سولفونیل متان، تا حدودی توانست سبب کاهش استرس اکسیداتیو شده ولی تأثیر معنی داری بر شاخص آسیب عضلانی (ck) نداشت.